رفتار غیرانسانی و شکنجه زندانیان در بندهای زنان در زندان های ایران

 گزارشات اخیر از زندان های مختلف در ایران رفتار غیرانسانی و شکنجه زندانیان در بند زنان را افشا می کند.

زندان مرکزی تبریز

مسئولان زندان مرکزی تبریز یک زندانی ۳۲ ساله به نام آمنه رحیمی را بعد از اتمام دوران مرخصی به زندان فراخواندند در حالیکه او در دوران مرخصی به دلیل سکته فلج شده است. او بسیار بیمار است و قادر به سخن گفتن و غذا خوردن نیست.

آمنه رحیمی در سال ۹۶ با اینکه هیچ شاکی نداشت به جرم همکاری در قتل به ۴سال حبس محکوم شد.

ماه گذشته مسئولان زندان او را به مرخصی فرستادند اما او به دلایل نامعلوم در دوران مرخصی سکته کرد و حالا فلج شده است. با این همه و به رغم ناتوانی او در غذا خوردن، راه رفتن و صحبت کردن، او را به زندان فراخواندند. وی برای انجام کوچکترین کارهای فردی خود نیازمند کمک سایر زندانیان و هم بندی های خویش می باشد.  تحمل شرایط وخیم بند زنان در زندان مرکزی تبریز حتی برای همه زندانیان بسیار دشوار است چه رسد به زندانیان بیمار!

زندان قرچک

به زنان محبوس در زندان قرچک گرسنگی داده می شود. گرسنگی دادن به زندانیان معادل شکنجه است.

میزان غذایی که در وعده ها به زندانیان می دهند بسیار کم است و کیفیت غذا بسیار پایین و غیرقابل خوردن می باشد. حدود ۲هزار زن در زندان قرچک محبوس می باشند. زندانیان سیاسی در قرچک مجاز نیستند با سایر زندانیان صحبت کنند و برای هر ترددی به سایر بندها، کتابخانه و حتی وقتی برای هواخوری می روند باید یک مأمور همراه آنها باشد.

مسئول جدید زندان قرچک، صغری خدادادی، ایادی خود را توجیه کرده است که «شرایط برای زندانیان سیاسی باید به شکلی باشد که احساس کنند در انفرادی هستند. آنها نباید سایر زندانیان را ببینند یا با آنها صحبت کنند.»

شلاق زدن یک زن در زندان لاکان رشت

یک زن زندانی که بعد از ۱۵سال حبس، قرار بود آزاد بشود، قبل از آزادی متحمل صد ضربه شلاق شد. خبر این شلاق زدن روز ۹ اردیبهشت از سوی انسیه دائمی، خواهر زندانی سیاسی آتنا دائمی منتشر شد که در تاریخ ۲۶ اسفند ۹۹ به زندان لاکان رشت به تبعید فرستاده شد.